اشیای عتیقه و زیرخاکی که از قاچاقچیان ضبط شده و در موزه ملی نگهداری میشد تقلبی و جعلی از آب درآمد!!

به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اوایل دهه هفتاد در یک عملیات گسترده با همکاری وزارت اطلاعات و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، تعداد زیادی اشیای عتیقه از قاچاقاچیان و افرادی که به نظر می‌رسید نباید مالک اشیای باستانی خاصی طبق قانون باشند، کشف و در طبقه زیرین ساختمان موزه ملی ضبط شد.

از آن سال بسیاری از مالکان این اشیاء نسبت به دارایی‌های تاریخی خود به صورت قانونی اقدام کردند و عده ای که قانون مالکیت این اشیاء را برای بعضی مالکان تایید می کرد، موفق به دریافت ابزار تاریخی خود شدند و عده ای هنوز نتوانستند این اشیاء را از سازمان میراث فرهنگی پس بگیرند؛ چرا که به جز اشیایی که زیر خاک بودن آن ها منجر به نابودی آن ها می شود، مانند (کاغذ، چوب و …) و می‌تواند نسل‌ها دست به دست شوند، بقیه آثار، جزو آثار ملی محسوب می شوند.

بسیاری از اشیای مکشوفه در آن سال ها در دستان قاچاقچیان بوده که طبق قانون با آن ها برخورد شده و اشیای آن ها ضبط شده است.

اما بعد از گذشت حدود بیست و پنج سال از آن عملیات گسترده، مدیر عامل موزه های کشور با اعلام خبری رسانه‌ها و دوستداران میراث فرهنگی را شوکه کرد. خبری که نشان از تقلبی بودن سی تا چهل درصد اشیای کشف شده را از قاچاقچیان در آن روزها می‌داد.

کارگر، مدیر عامل موزه‌های کشور در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان گفت: سال‌ها این اشیای عتیقه در طبقه زیرین ساختمان موزه ملی نگهداری می‌شد و فضایی حدود دو هزار متر را اشغال کرده بود که این فضای اشغال شده اجازه به نمایش در آوردن دیگر آثار مربوط به این موزه را نمی‌داد.

وی در ادامه افزود: پس از بررسی‌های انجام شده مشخص شد سی یا چهل درصد آثار ضبط شده در موزه ملی تقلبی بوده است و قرار است این اشیای تقلبی از غیر تقلبی جدا شده و به مخزن موزه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در استان خراسان رضوی منتقل شوند و فضای زیرین این ساختمان نیز برای به نمایش در آوردن آثار موزه ملی آزاد شود.

فضایی که مدت‌هاست موزه ملی انتظار آن را می‌کشد تا برای به نمایش درآوردن دیگر آثار ملی آزاد شود.

مشخص شدن تقلبی بودن حدود نیمی از آثار کشف شده در دهه هفتاد بعد از بیست و پنج سال، نشان‌دهنده بی‌اهمیت بودن موضوع برای مدیریت موزه‌ها در دوره‌های گذشته است. چرا که مدیر عاملان سابق موزه کشور حتی سری هم به این اشیای ضبط شده در این ساختمان نزده اند، چه برسد به بررسی تقلبی بودن یا نبودن آن‌ها.

اگر خیلی راه دور نرویم در دوره قبلی مدیریت موزه‌های کشور تقریبا هر سال یکبار عوض می‌شد و این امر حتی اجازه جایگیری مدیر جدید برای رصد موضوعات و چالش‌های مختلف موزه‌ها را به آن‌ها نمی‌داد.

به نظر می‌رسد ساختن موزه‌ای با عنوان موزه اشیای تقلبی و نمایش آثار تقلبی کشف شده، می‌تواند دوستداران میراث فرهنگی را با اشیای تقلبی و تفاوت آن‌ها با آثار اصلی آشنا کند.

چرا که نگهداری این اشیاء در نوع خود می‌تواند جذاب باشد و به جای معدوم کردن آن‌ها، مردم را با انواع تقلبی اشیای عتیقه آشنا می‌کند.

خرید بهترین فلزیاب های دنیا 09013545415

در برخی از این معاملات رد پای بعضی از دولتمردان و سران قومی نیز دیده می شود که چوب حراج به تاریخ و فرهنگ کشور خود زده تا به نان و نوای چرب تری از معاش دولتی دست یابند

به گزارش شفقنا افغانستان، در حالی از روز جهانی موزه در کشور ما تجلیل می شود که اخبار رسیده حاکی از آن است که آثار باستانی و عتیقه افغانستان در بازارهای اروپایی در حجم بالایی به فروش می‌رسد و دلالان و قاچاقچیان درآمد بسیاری خوبی از این راه به دست می آورند.

متاسفانه بعد از طالبان و با روی كار آمدن نظام جدید تحت حکومت کرزی، چنانكه در همه بخش های كشور ما تجار و معامله گران خارجی و داخلی دست به كار شدند، در بخش آثار باستانی نیز تعداد زیادی از حلقات و اشخاص دست به قاچاق پنهان و آشكار آثار باستانی كشور زده اند.

به گونه ای که در برخی از این معاملات رد پای بعضی از دولتمردان و سران قومی نیز دیده می شود که چوب حراج به تاریخ و فرهنگ کشور خود زده تا به نان و نوای چرب تری از معاش دولتی دست یابند. برای نمونه تنها یک مورد از صدها مورد را به سمع و نظر شما عزیزان می رسانیم.

گنجینه جیحون یا گنج آمو دریا از ۱۷۰ نمونه طلا و نقره، مهم ترین اشیای باقی مانده از دوران امپراطوری هخامنشی است. مهم ترین مجموعه موجود از هنر فلزکاری هخامنشی و نیز نمادهای چند فرهنگی این امپراطوری است. مجموعه ی اشیا و سکه های طلایی و نقره ای مشهور به گنجینه ی جیحون در ساحل شمالی آمودریا به دست آمده است.

رودخانه ی بزرگی که از پامیر جریان دارد و به دریای آرال می ریزد، در نواحی بالای خود افغانستان را از تاجیکستان امروزی در آسیای مرکزی جدا می کند. زمانی که پارس ها بخش بزرگی از جهان از مصر و دریای اژه تا افغانستان و دره سند را در اختیار خود داشتند. آمودریا یا جیحون پرآب‌ ترین رود آسیای میانه است که رود دوم سیر دریا است. آمودریا از کوههای پامیر سرچشمه گرفته و حدود ۱۱۲۶ کیلومتر از آن در قسمت مرزهای شمالی افغانستان با تاجیکستان، ازبکستان و ترکمنستان جاری است.

گنجینه جیحون یا گنج آمو دریا را بهتر بشناسیم

 

ظروف طلایی هخامنشی

 

 

این گنجینه که از دستبند و بازوبند، پلاک های طلا و نقره با نقش برجسته، ارابه طلایی با چهار اسب و دیگر قطعات زیبا و هنرمندانه تشکیل شده، متعلق به دوران هخامنشی (چهار تا پنج قرن پیش از میلاد) است. بین سالهای ۱۸۷۶تا ۱۸۸۰ در نیایش گاهی در منطقه تخت قباد در نزدیکی رود جیحون (آمودریا نام باستانی) در تاجیکستان امروزی توسط جویندگان گنج پیدا شد.

جام طلای هخامنشی

 

انتقال این گنج دوران هخامنشی به موزیم انگلیس نیز خود داستانی دارد. در اواخر قرن نوزدهم، یک فرمانده ارتش انگلیس”کاپیتن برتون” گروهی از بازرگانان را که در راه میان پیشاور به کابل، به دست راهزنان اسیر شده بودند نجات داد. به این ترتیب گنج آمو دریا که همراه بازرگانان بود، آشکار شد. او بخشی از اشیاء آن گنجینه را از آنها خرید و به انگلیس برد، که سپس به موزیم انگلیس منتقل شد. این گنجینه زمانی کامل تر شد که “سراگوستوس فرانک” مدیر موزیم انگلیس تکه هایی از آن ها را از بازارهایی در راولپندی پاکستان و در نقاطی از هند خرید و به موزیم انگلیس برد.

پلاک طلایی هخامنشی

 

ارابه طلایی گنج جیحون

 

ارابه ای ساخته شده از زر در موزیم انگیس نگهداری می شود. این ارابه، به طول ۱۸.۸سانتیمتر، از آثار به جا مانده از دوره هخامنشی است که در تاجیکستان پیدا شده است. هر دو فرد درون ارابه لباس مادها را به تن دارند. هر دو دارای کلاه و آستین های چسبیده هستند. در درون ارابه جایگاه نشستنی برای شخصی که جامه بلند تری به تن دارد، تهیه شده. در جلوی ارابه که شکل ذوزنقه دارد (به صورت نا آشنایی بخش بالایی طولانی تر از بخش پایینی است) ،
صورتی از نقشهای مصری به چشم میخورد. اسبها کوچک هستند (سایز Pony) و در کل تنها ۹ عدد از پاهای آنها سالم مانده است. این ارابه شباهت زیادی به ارابه داریوش، که در مهرهای نگهداری شده در موزیم انگلیس است، دارد.

بازوبند طلا گنجینه ی جیحون

 

دستبند طلا با نقش شیردال ساخت سده ی چهارم یا پنجم پیش از میلاد که در تاجیکستان کشف شده است. این اثر بخشی از گنجینه ی آمو دریا، مهم ترین مجموعه ی طلا و نقره ی به جا مانده از دوره ی هخامنشی، است که اکنون در موزیم انگلیس قرار دارد. این دستبند یا بازوبند که عرض آن ۱۱٫۵۷ و ارتفاع آن ۱۲٫۸ سانتی متر است، یک قطعه ی مشابه نیز دارد که در موزه ی ویکتوریا و آلبرت لندن نگهداری می شود. این دستبند، مشابه به دستبند هایی است که به عنوان هدیه به تخت جمشید آورده می شده و در نقش برجسته های مراسم که در دیوارهای تخت جمشید به تصویر کشیده شده است نیز به چشم می خورد. بر اساس نوشته های گزنفون، نویسنده ی یونانی (متولد حدود ۴۳۰ پیش از میلاد)، بازوبند از جمله اشیایی بوده که به عنوان هدیه ی افتخار در دستگاه حکومتی هخامنشی به کار می رفته. بخش های توخالی که در حلقه ی این بازوبند و در بالهای شیردال ها به چشم می خورد، قبلا با شیشه یا سنگ های گرانبها پر بوده که به مرور زمان کنده شده اند.

سردیس طلایی گنجینه ی جیحون

 

این سردیس به بلندی ۱۱٫۳ سانتی متر متعلق به گنجینه ی آمودریا از دوره ی هخامنشی است. این اثر که جنس آن طلاست در تخت کواد (قباد) تاجیکستان بافته شده و اکنون در موزیم انگلیس نگهداری می شود. گنجینه ی آمودریا مهمترین مجموعه ی آثار با جنس طلا و نقره است که از دوره ی هخامنشی به جا مانده است. این گنجینه در ساحل رود آمودریا (جیحون) یافته شده و بیشتر آثار آن متعلق به سده ی چهارم و پنجم پیش از میلاد است. بیشتر آثار این مجموعه دارای سبکی است که به عنوان سبک شناخته شده در دربار هخامنشی مشهور است. البته این سردیس ممکن است که یک تولید محلی باشد. این اثر صورت جوان بدون ریشی را نشان می دهد که گوشهایش نیز (برای گوشواره) سوراخ شده بوده. ممکن است این سردیس بخشی از مجسمه ای باشد که جنس دیگری مانند چوب داشته است.

انصاف مطلب این است که به همان اندازه که فروختن کشور به بیگانگان طی پیمان های متعدد استراتژیک تحت نام حمایت درد آور می باشد، شنیدن این مطالب نیز قلب هر عاشق وطن را می سوزاند که هنوز نابود کردن میراثهای فرهنگی ادامه دارد و این یعنی نابودی کامل هویت افغانستان.

هرچند باید گفت در شرایط كنونی افغانستان كه حتی مال و جان انسانها محفوظ نیست، حفظ آثار و محلات تاریخی یكی از مشكل ترین كارها به حساب می آید. ولی زمانی که غربیها برای دیدن این آثار این همه میل و رقابت نشان می دهند، واقعا این جفای بزرگی از سوی مسوولین است که این قدر بی رحمانه و حتی ساده لوحانه به این آثار می نگرند. مواردی که می تواند فرهنگ غنی و تاریخی افغانستان را نزد هر غریب و آشنایی یادآور شود.

اما افسوس که باز هم دلسوزی در این رابطه در حکومت کرزی وجود ندارد به نحوی که حتی وزارت فرهنگ در برخی از موارد حفری های غیر متخصصانه خود، از کارگران ساده ای که فرق کلوخ گلی و مجسمه تاریخی را نمی فهمند، استفاده می کند.

خرید بهترین فلزیاب های دنیا 09013545415

اگر کسانی در اروپا و آمریکا باشند که بخواهند فرهنگ و تمدن ایران را بشناسند اما فرصت یا امکان سفر به این سرزمین را نداشته باشند، باید سراغ شهرهایی چون لندن، پاریس و سن پترزبورگ را بگیرند. در موزه های این شهرها و شهرهای دیگری چون برلین،

 گنجینه های بزرگ و پراهمیتی از آثار تاریخی و هنری ایران نگهداری می شود. این آثار به قدری ارزش دارند که حتی ایرانیان نیز از دیدشان بی نیاز نیستند و پژوهشگران تاریخ و هنر ایران نمی توانند بدون دیدن شان تحقیقات خود را به سرانجام برسانند.

شاید در نگاه اول، وجود این آثار در موزه های اروپا و آمریکا موجب تاسف ایرانیان شود. اما به هر حال سالانه میلیون ها نفر از مردم سراسر جهان به این موزه ها سر می زنند و مجال پیدا می کنند که با تمدن کهن و هنر والای ایرانی از نزدیک آشناشوند و شاید آنها از خود بپرسند که چگونه میراث تمدنی یک کشور باستانی سر از موزه هایی در آورده که حداکثر ۵۰۰ سال از ورود تمدن به کشورشان می گذرد.

۱۳هزار اثر ایرانی در موزه بریتانیا

موزه بریتانیا یکی از کهن ترین و غنی ترین موزه های ملی جهان است که بیش از هشت میلیون اثر هنری و فرهنگی از سراسر جهان را در خود جای داده است. این موزه در نخستین روز بازگشایی، بیش از ۷۱ هزار اثر هنری و فرهنگی را از مجموعه سر «هانس سلوان» دانشمند زیست شناس بریتانیایی به نمایش گذاشت و بعدها با نمایش دست نوشته ها، کتاب های قدیمی و آثار باستانی گردآوری شده از برخی مستعمرات وقت بریتانیا تاسیس شد.

در مراجعه به وب سایت موزه بریتانیا، آثار تاریخی مرتبط با ایران به بخش های متعددی تقسیم می شوند که شامل آثار ایران باستان و دوران اسلامی است. پرتره ای از شاه عباس اول پادشاه صفوی، انواع آثار سرامیک چینی ساخت ایران، آثاری از فرهاد مشیری و برخی دیگر از نقاشان بنام ایرانی از جمله آثار ایرانی در موزه بریتانیاست. مجموعا بیش از ۱۳ هزار اثر باستانی ایران در موزه بریتانیا قرار دارد که برخی از آنها جزو نوادر آثار تاریخی جهان هستند؛ از آن جمله می توان به منشور کوروش و نقش برجسته سرباز هخامنشی اشاره کرد که در بخش خاورمیانه موزه بریتانیا به نمایش درآمده است.

در سال های اخیر، موزه بریتانیا در اقدامی ابتکاری با تهیه و فروش برخی آثار هنری با الهام از میراث باستانی موجود در این موزه، دست به معرفی آثار خود زده است. مثلا کراوات با طرح اسب سوارایرانی در مینیاتورهای ایرانی یا یک گردن بند با الهام از  گردن بند هخامنشی که در کشفیات باستانی شوش به دست آمده است. همچنین چترهایی نیز با الهام از نقش های سنتی در کاشی کاری مسجد شیخ لطف الله اصفهان تهیه و ارائه شده است.

موزه بریتانیا همچنین دومین موزه محبوب جهان از نظر تعداد بازدیدکننده است و سالانه ۶ میلیون بازدیدکننده دارد. این موزه در لندن نیز پربازدیدکننده ترین جاذبه گردشگری شهر است. هرچند بازدید از موزه بریتانیا و بخش های دائمی آن رایگان است اما ورود به برخی بخش ها از جمله نمایشگاه های موقتی بدون بلیت امکان پذیر نیست. این موزه با وجود بازدیدکنندگان زیاد، همانند موزه لوور یا موزه واتیکان شاهد صف های طویل و آزاردهنده بازدیدکنندگان نیست اما با توجه به بزرگی و وسعت موزه و تعداد گیج کننده گالری ها حتما باید از پیش بدانید که چه دوره و یا کشور یا آثار هنری خاصی در اولویت بازدیدتان قراردارد. برای این کار مراجعه به وب سایت موزه بسیار راهگشاست.

موزه بریتانیا هر روز از ساعت ۱۰ تا ۱۷:۳۰ باز است. همچنین در روزهای اول، ۲۴ و ۲۶ ژانویه هر سال تعطیل است.

کلکسیون مفرغ های لرستان در متروپلیتن نیویورک

متروپلیتن از مهم ترین موزه های جهان است که آثار پرشماری از تمدن ایران را در خود جای داده است. برای نمونه، این موزه دارای مجموعه گرانبهایی از مفرغ های لرستان است. با این وجود، فقط آثاری که فهرست آنها به صورت رسمی اعلام، یا به شکل آنلاین معرفی شده اند، در تالارهای موزه به نمایش در آمده اند. درباره این آثار تاکنون کتاب ها و مقالات بسیاری نوشته شده است که خود نشان دهنده اهمیت تاریخی، فرهنیگ و هنری آنهاست. در این موزه برخی از شاخص ترین آثار که هر ایرانی می تواند و باید آنها را مشاهده کند، به نمایش درآمده است.

از آن جمله می توان به آثاری چون جام های زرین هخامنشی متعلق به داریوش اول و دوم، ظرف پایه دار کشف شده در تپه حسنلو متعلق به دوره هخامنشی، جام هایی با سر شیر یا از جنس طلا متعلق به هزاره اول پیش از میلاد و تندیس نقره ای گاو نشسته با بدن انسان مربوط به تمدن عیلام اشاره کرد.

در بازدید از موزه متروپلیتن باید توجه داشته باشید که تمامی بسته ها، چمدان ها و کیف ها در ورودی موزه کنترل می شوند، پس بهتر است برای جلوگیری از اتلاف وقت، از آوردن وسایل غیرلازم به ویژه بسته های بزرگ، انواع غذا و کالسکه خودداری کنید. در این موزه عکس برداری با هدف های شخصی آزاد است اما انتشار عکس ها برای چاپ، فروش یا بازتولید و توزیع و دیگر هدف های تجاری به هر شکل ممنوع است. همچنین استفاده از هرگونه فلش عکاسی در محوطه داخلی موزه ممنوع است. در ضمن باید از آوردن هرگونه ابزار نگارشی به جز مداد به این موزه خودداری کنید.

موزه مولانا؛ پاره درخشان فرهنگ ایران در ترکیه

مولانا جلال الدین محمد، شاعر و عارف بزرگ سده هفتم هجری قمری در بلخ به دنیا آمد، در دامن فرهنگ ایران پرورش یافت و بیشتر دوران زندگی خود را در شهر قونیه آسیای صغیر گذراند. پس عجیب نیست که سه کشور ایران، افغانستان و ترکیه او را از آن خودبدانند. در این میان اما، بیشترین بهره مادی از مولانا نصیب ترک ها می شود که مزارمولانا در خاک کشورشان جا گرفته است.

موزه مولانا که بخشی از مجموعه فرهنگی مولانا در شهر قونیه است، سومین موزه پربیننده ترکیه به شمار می رود؛ به گونه ای که حتی از موزه باستان شناسی استانبول هم پیشی گرفته و این نشانگر اهمیت این موزه یا به عبارت بهتر، اهمیت مولانا برای گردشگران داخلی و خارجی است. موزه مولانا پیش از این به تکیه یا تالار درویشان شهرت داشت.

دیدار از این موزه از ساعت ۹ تا ۱۷:۳۰ امکان پذیر است ولی بهترین زمان برای دیدار از موزه ساعات اولیه بازشدن موزه یا زمان صرف ناهار است.

هنگام ورود به بخش های داخلی موزه یا مقبره از شما خواسته می شود که کفش های خود را با پلاستیک بپوشانید تا پاکیزگی محیط و فضای آرامگاه حفظ شود. آرامگاه مولانا، خانواده و برخی بزرگان و همراهان او نیز در همین مکان قرار دارد. آرامگاه مولانا در گوشه ای زیر گنبد با تزیینات طلا و پراچه زربافت قرار دارد. این قدیمی ترین بخش موزه است که به دوران سلجوقیان باز می گردد.

اتاق های بزرگی نیز برای سماع وجود دارد که در ویترین های آنها، انواع وسایل هنری مرتبط با مولانا یا متاثر از اندیشه او را به نمایش گذاشته اند.

سجاده نماز و کلاه مخروطی منتسب به مولانا، لباس پسر او سلطان ولد، کلاه دیگری منتسب به شمس تبریزی و اشیای قدیمی از جمله آلات موسیقی درویشان همانند نی و فلوت با ۷۰۰ سال قدمت از جمله این آثار است. از دیگر آثار موجود در این موزه می توان به فرش های بسیار قدیمی و سجاده های عتیقه اشاره کرد که برای نمونه، یکی از آنها از جنس ابریشم و دارای چهار میلیون گره است. انواع نسخه های خطی قرآن و کتب حدیث و انواع تسبیح یا دیگر ملزومات منتسب به بزرگان دین و عرفان، بخش دیگری از آثار موزه مولانا را تشکیل می دهد.

هزینه بلیت ورودی برای دیدار از مقبره و موزه مولانا ۵ لیره است و با پرداخت ۱۰ لیره بشتر، می توانید از تور یا راهنمای شنیداری ویژه نیز استفاده کیند. در این صورت انبوهی از اطلاعات و نکات مهم را درباره موزه و مولانا به دست می آورید. همچنین موزه مولانا دارای نمازخانه، کافی شاپ و فروشگاه محصولات فرهنگی است.

مسجد عزیزیه در کنار آرامگاه و موزه مولانا نیز از مسجدهای تاریخی و جالب توجه است. هر سال مراسم بزرگداشت مولانا در شب درگذشت او که شب عریس یا شب عروس نام دارد، برگزار می شود. این شب مصادف است با ۱۷ دسامبر یا ۲۶ آذرماه که بهترین زمان سفر به قونیه تلقی می شود. خلاصه این که در موزه مولانا همه چیز رنگ ایرانی دارد.

۷۳ سال نمایش آثار ایرانی در موزه آرمیتاژ

کاخ زمستانی یا موزه آرمیتاژ (هرمیتاژ) در سن پترزبورگ روسیه، پس از لوور، متروپولیتن و موزه بریتانیا، چهارمین موزه بزرگ و مهم جهان است. این موزه سالانه بیش از سه میلیون گردشگر را به سوی خود می کشاند. ساختمان اصلی موزه کاخی است سه طبقه به سبک معماری باروک به رنگ سفید و سبز. طبق نظر مسافران در سایت مشاور سفر، دیدار دقیق از این موزه، مستلزم صرف وقتی بیش از یک ماه و به گفته برخی حتی یک سال است. فراموش نکنید که این موزه عظیم دارای۱۷۸۶ در، ۱۹۴۵ پنجره و ۱۰۵۷ سالن یا اتاق مجلل است!

این کاخ، ابتدا کاخ زمستانی تزارها بوده و بعد از پیروزی انقلاب اکتبر سال ۱۹۱۷ با فرمان لنین به موزه تبدیل شد. همچنین از سال ۱۹۲۰ گنجینه بی نظیری از آثار و اشیای تاریخی و هنری ایران به آن افزوده شد. در سایت رسمی موزه آرمیتاژ آمده است که در این موزه آثار هنری جالب ایران در عصر اموی و عباسی، همچنین آثار هنری مهمی مربوط به قرن هفتم تا نهم میلادی و آثاری از دوره ساسانی نگهداری می شود.

توجه داشته باشید که تنها بخش هنر لاکی موزه آرمیتاژ دارای ۲۵۹ قلم آثار مانند قلمدان و دوات دان است. بخش منسوجات نیز دارای حدود ۱۵۰ اثر ایرانی شامل پارچه های ابریشمین یا زربافت با نقش نگارهای ایرانی است. همچنین در مجموعه فرش یک زیلو مربوط به قرن ۱۶ و یک فرش ابریمشی مربوط به قرن ۱۷ و فرش معروف پازیریک نظر هر بیننده ای را به خود جلب می کند.

از اینها که بگذریم، در بخش سکه نیز پنج هزار سکه طلا، نقره و مسی از دوره های مختلف تاریخ ایران نگهداری می شود. تعداد آثار و اشیای ایرانی در موزه آرمیتاژ قابل شمارش نیست و متاسفانه چنانکه در سایت این موزه آمده، عمده این آثار تاکنون مستندنگاری نشده اند.

ساعت کار موزه آرمیتاژ در ساختمان های مختلف و نمایشگاه های مختلف یکسان نیست اما ساعت کار ساختمان اصلی به جز دوشنبه که تعطیل است، از ساعت ۱۰:۳۰ تا ۱۸ است و چهارشنبه نیز تا ساعت ۲۱ باز است. اول ژانویه و ۹ می هر سال تعطیل رسمی و عمومی است و اولین روز سه شنبه هر ماه دیدار از این موزه رایگان است.صف خرید بلیت موزه بسیار طولانی است. بنابراین پیشنهاد می شود که بلیت خود را به صورت آنلاین از قبل تهیه کنید.

قبل از هر کاری با مراجعه به وب سایت موزه تعین کنید دیدن کدام گالری یا مجموعه برای تان اولویت دارد و هرگز تلاش نکنید که همه موزه را ببینید چرا که این کار تقریبا غیرممکن است.

استخدام یک راهنما محلی نیز ارزش پرداخت پول اضافه را دارد. از آنجا که آرمیتاژ کاخ بسیار بزرگی است به سادگی ممکن است در آن گم شوید. در این صورت همواره به یاد داشته باشید که در مسیر حرکت خود پنجره ها در کدام سمت شما هستند و این مسیر را حفظ کنید.

شکوه محراب های کاشان و ورامین در موزه برلین

این موزه در شهر برلین، پایتخت آلمان شرقی سابق قرار دارد. بخش هنرهای اسلامی آن در سمت جنوبی موزه «پرگامون»، نمایشگاه دائمی آثار و هنرهای مردم و کشورهای اسلامی از قرن هشتم تا ۱۹ میلادی است.

این مجموعه تاریخی شامل انواع آثار دستباف همانند فرش و گلیم و نیز انواع آثار مکتوب و هنرهای تذهیب و نقاشی مینیاتور در کنار انواع آثار فلزی، شیشه و حجاری های زیبا با نقش های اسلیمی از ایران، عراق، سوریه و دیگر کشورهای خاورمیانه است.

در این موزه همچنین حکاکی ها و کاشی کاری های نفیس فراوانی از مسجدهای مختلف در سراسر ایران گردآوری شده است. از جمله این آثار ایرانی می توان به محرابی متعلق به مسجد «میدان» در شهر کاشان، اثر هنرمند «حسن بن عربشاه» اشاره کرد.

این محراب کاشی و سنگ کاری شده، همره با لعاب و رنگ های براق، است. اثری جالب دیگر یک کاشی است با اشعار فارسی حک شده روی آن. این کاشی متعلق به بخشی از دیوار یک کاخ در دامغان بوده است. همچنین کاشی کاری های همراه با طلا، لاجورد و مینا با نقش شکارگاه از کاشان، محراب مسجد نطنز متعلق به ۱۳۰۷ میلادی، قرآن به خط کوفی و کاشی کاری های نفیس متعلق به «امامزاده یحیی» ورامین تنها نمونه هایی از هنر ایرانی- اسلامی است که در این موزه می توان مشاهده کرد.

این موزه آثاری از کشورهای مختلف جهان از اسپانیا و هند گرفته تا خاورمیانه را در خود جای داده است. از جمله آثاری از تمدن های سومر، آشور و بابل که توسط باستان شناسان آلمانی حفاری و شناخته شده بودند. آثار این موزه عمدتا نقش برجسته هستند.

موزه برلین هر روز هفته به جز دوشنبه ها و نیز ۲۴ و ۲۵ و ۳۱ دسامبر که مراسم سال نو مسیحی است، تعطیل است. برای دسترسی آسان به بخش های مورد علاقه خود در این موزه از قبل اطلاعات لازم را در سایت موزه مطالعه کنید. قیمت بلیت ورودی این موزه برای هر فرد ۱۲ یورو است.

لوور، بزرگ ترین مجموعه آثار غارت شده ایران زمین

موزه لوور با ۲۲۰ سال قدمت، یکی از موزه های بزرگ و قدیمی و همچنین برای جذب سالانه بیش از ۸٫۸ میلیون بازدیدکننده، از پربیننده ترین موزه های جهان است. این موزه در قرن ۱۲ قلعه ای بیش نبود و بعدها به کاخی مجلل برای گردآمدن هنرمندان، شاعران و نقاشان تبدیل شد. بعد از انقلاب کبیر فرانسه با نمایش هزاران اثر هنری موجود در آن، موزه ملی فرانسه نام گرفت و درهای آن به سال ۱۷۹۳ با بیش از ۵۰۰ اثر هنری و تزیینی به روی عموم مردم گشوده شد.

چنان که در سایت ایرانیکا آنلاین می خوانیم در سال های نخست گشایش؛ موزه لوور تنها به آثار یونان و روم باستان اختصاص داشت و البته تعداد محدودی آثار طلا و نقره دوران ساسانی از جمله جام مشهور خسروپرویز در آن به نمایش درآمده بود. درواقع، بخش آثار باستانی مشرق زمین در سال ۱۸۸۱ به عنوان بخش جداگانه ای شکل گرفت و این رخداد پس از آن بود که کاوش هایی برای شناسایی تمدن سومر در کشور عراق صورت گرفت و یک زوج فرانسوی به نام مارسل دیولافوا و ژان دیولافوا با سفر به ایران و غارت گنجینه های شهر باستانی شوش، توجه جامعه فرانسه به تمدن های باستانی مشرق زمین به ویژه ایران را جلب کردند.

بنابراین عجیب نیست که در موزه لوور بخشی از مهم ترین آثار دوره هخامنشی و ماقبل آن را ببینیم. از معروف ترین آثار ایرانی که در لوور قابل مشاهده است، می توان به سرستون گاو دوسر کاخ آپادانا و کاشی های لعابدار هخامنشی با نقش سربازان جاویدان اشاره کرد. اما هیچ کدام از این آثار به اندازه آثار عیلامی به دست امده از شوش مانند تندیس ملکه ناییروسا و منشور حمورابی خیره کننده نباشد. بیشتر این آثار شاید در دروه قاجار و با عقد قراردادهای مصیبت بار توسط شاهان این سلسله از کشور خارج شدند اما در عین حالف نمایش آنها در موزه لوور باعث آشنایی گروه بی شماری از مردم جهان با تمدن باستانی ایران شده است.

موزه لوور از ۹ صبح تا ۹:۴۵ شب باز است اما بازدید از آن می تواند یکی از سخت ترین و خسته کننده ترین کارها باشد. اولا صف طولانی در ورودی این موزه درست به اندازه خود موزه شهرت دارد؛ زیرا روزانه بیش از ۱۵ هزار نفر به دیدار این موزه می روند. خوب است بدانید که موزه لوور غیر از در اصلی، چهار در ورودی دیگر هم دارد. بنابراین قبل از حرکت به سوی این موزه از مسیر درهای دیگر کسب اطلاع  کنید. راه مهم دیگر برای فرار از صف طولانی ورودی، خرید بلیت از پیش است که حدود ۹ یورو قیمت دارد وروزهای چهارشنبه و جمعه به ۶ یورو می رسد. همچنین بازدید از لوور در برخی روزها مانند روز باستیل یعنی ۱۴ جولای و نخستین یکشنبه هر ماه برای همه رایگان است و طبیعتا در این روزها به شدت شلوغ است.

موزه لوور بیش از ۳۵ هزار اثر هنری و ۳۸۰ هزار اثر تاریخی دارد. بنابراین هرگز سعی نکنید که همه آثار را مشاهده کنید که کاری غیرممکن است. همچنین حتما با یک متخصص آثار هنری همراه شوید و یا از راهنمای تان کمک بگیرید که تمام روز در محل ورودی زیر هرم موزه در انتظار بازدیدکنندگان هستند. از توصیه افراد غریبه در برابر ماشین دریافت بلیت، خودداری کنید. مراقب کیف و وسایل خود باشید. تورهای تخصصی به زبان های مختلف و در سطوح مختلف برای بازدیدکنندگان ساده تا متخصصان هنری ارایه می شود. اما حتما نگاه مختصری به وب سایت موزه لوور بیندازید تا دریابید دقیقا کدام بخش از موزه را نمی خواهید از دست بدهید و چگونه به آن برسید.

خرید بهترین فلزیاب های دنیا 09013545415